Dziesięć Zasad Yang Cheng-Fu
Dotyczących Praktyki Tai Chi Chuan

 

1. Energia na czubku głowy powinna być lekka i wrażliwa.

Energia na czubku głowy (baihui) oznacza, że głowa powinna być trzymana prosto tak, żeby duch (shen) mógł dotrzeć do samego czubka głowy. Nie używa się w tym celu siły. Jeśli jej używamy, szyja staje się sztywna i napięta a krew i chi nie mogą swobodnie płynąć. Powinno się mieć odczucie lekkości i wrażliwości. Kiedy nie ma tej lekkiej i wrażliwej energii na szczycie głowy, duch nie może się unieść.

2. Niech piersi osiądą a plecy się uniosą.

Osiadanie piersi znaczy, że jest ona rozluźniona i może lekko osiąść do wewnątrz. Umożliwia to skierowanie chi do punktu dan tien. Absolutnie unikaj rozszerzania piersi ponieważ energia chi zostanie w niej zablokowana, co z kolei prowadzi do ciężkości górnej części ciała (środek ciężkości przesunie się do góry). Jest to przyczyną nie zakorzenienia się (braku stabilności) i „pływania” na stopach. Uniesienie pleców oznacza, że chi przylega do pleców. Jeżeli pozwolisz osiąść klatce piersiowej, plecy naturalnie się uniosą i lekko zaokrąglają. Jeśli jesteś w stanie unieść plecy możesz pokonać każdego przeciwnika.

3. Rozluźnij talię.

Talia kieruje ruchem całego ciała. Jeżeli talia jest rozluźniona, to stopy będą miały siłę i nasza postawa będzie stabilna. Zmiany pomiędzy pełnym a pustym wynikają z obrotu talii. Dlatego mówi się, że jest talia to najbardziej żywotna część ciała. Jeżeli odczuwamy brak siły, przyczyn musimy szukać w napięciach talii.

Opracowanie: Add-Vantage.Warszawa.pl Marcin Małecki

4. Rozróżniaj pełne i puste.

Rozróżnianie pełnego i pustego jest główną zasadą Tai Ji Chuan. Jeżeli ciężar ciała spoczywa na prawej nodze, wtedy prawa noga jest pełna a lewa pusta. Kiedy rozróżniamy pustkę i pełność, zmiany w naszym ruchu będą przebiegać lekko, zwinnie i bez wysiłku. Jeśli nie potrafimy realizować tej zasady, nasze kroki będą sztywne i ciężkie. Postawa nasza będzie niestabilna i łatwo nas będzie wytrącić z równowagi.

5. Niech barki osiądą a łokcie opadną.

Osiadanie barków oznacza, że są one w stanie rozluźnić się i zawisnąć. Jeżeli zamiast rozluźnić barki uniesiemy je, wtedy razem z nimi podniesiemy chi a nasz ruch pozbawiony zostanie siły. Opadanie łokci oznacza, że są one rozluźnione i zawisają (są skierowane lekko w dół). Jeżeli unosimy łokcie, wtedy również barki nie mogą osiąść i się rozluźnić. Nie możemy odepchnąć przeciwnika i popełniamy błąd przerywania energii, tak jak w systemach „zewnętrznych”.

6. Używaj umysłu a nie siły.

Jest to opisane w „Rozprawie o Tai Ji Chuan” i znaczy, że musimy polegać wyłącznie na umyśle a nie na sile. W czasie praktyki Tai Ji Chuan całe ciało jest rozluźnione. Jeżeli potrafimy usunąć nawet najmniejsze napięcia tworzące bloki w naszych ścięgnach, kościach i naczyniach krwionośnych, wtedy będziemy poruszać się lekko, zwinnie i spontanicznie. Niektórzy są ciekawi, jak można być silnym bez użycia siły? Meridiany naszego ciała są jak drogi wodne ziemi. Kiedy rzeka ma otwartą drogę, może płynąć swobodnie. Tak samo, kiedy meridiany są otwarte, chi może w nich płynąć bez przeszkód. Jeżeli sztywność blokuje meridiany, wtedy przepływ krwi i chi jest zablokowany i nasze ruchy nie będą zwinne. W takiej sytuacji nawet pociągnięcie za włos wstrząśnie całym ciałem. Z drugiej strony jeśli nie używamy siły lecz koncentracji umysłu (yi), chi popłynie tam, gdzie skierujemy je naszą wolą. W ten sposób, chi płynie bez przeszkód wewnątrz naszego ciała i po długiej praktyce będziemy odznaczać się prawdziwą wewnętrzną siłą. To jest to co „Rozprawa o Tai Ji Chuan ma na myśli w słowach: „tylko z największej miękkości powstaje twardość”. Ramiona tych, którzy są mistrzami w Tai Ji Chuan, są jak stal ukryta w bawełnie i są maksymalnie ciężkie. Praktykujący systemy „zewnętrzne” używają siły, którą tracą kiedy ich akcja się zakończy. Dzieje się tak dlatego, że ich siła ma zewnętrzny, powierzchowny charakter. Jest ona łatwa do manipulowania i nie godna uwagi.

7. Jedność górnej i dolnej części ciała.

Jedność górnej i dolnej części ciała to jest to co „Rozprawa o Tai Ji Chuan” mówi w słowach:: „chi ma swoje korzenie w stopach, płynie przez nogi, kontrolowana jest przez talię i wyzwalana przez dłonie.” Od stóp przez nogi i talię przebiega nieprzerwany strumień chi. Kiedy ręce, talia i stopy ruszają się, duch (shen) oczu oraz umysł (yi) poruszają się zgodnie z nimi. Taką harmonię można nazwać „jednością górnej i dolnej części ciała”. Jeżeli chociaż jedna część nie jest skoordynowana, to prowadzi do porażki.

Opracowanie: Add-Vantage.Warszawa.pl Marcin Małecki

8. Jedność wewnętrznego i zewnętrznego.

Celem Tai Ji Chuan jest rozwijanie ducha. Dlatego mówi się: „duch jest wodzem a ciało jego podwładnym”. Jeżeli wzrasta panowanie umysłu (yi), nasze ruchy stają się naturalnie lekkie i zwinne. Pozycje formy nie są niczym innym niż pełnością i pustką, otwarciem i zamknięciem. To, co mamy na myśli mówiąc „otwieranie,” nie jest ograniczone tylko do rąk i stóp, ale odnosi się również do posiadania idei „otwierania” w umyśle. To, co mamy na myśli mówiąc „zamykanie”, również nie ogranicza się do stóp i dłoni. Musimy mieć ideę „zamykania” w umyśle. Kiedy wewnętrzne i zewnętrzne chi są połączone w jedno, wtedy nigdzie nie ma przerwy. Nie istnieją wtedy żadne ograniczenia.

9. Ciągłość bez przerw.

Siła adeptów szkół zewnętrznych jest odseparowana i niezręczna. Dlatego widzimy jej początek i koniec, kontynuację i przerwanie. Siła poprzedniej akcji wyczerpuje się, zanim narodzi się nowa. Na tym poziomie można być łatwo pokonanym przez innych. W Tai Ji Chuan używamy umysłu a nie siły fizycznej. Od początku do końca nie ma przerw. Wszystko jest kompletne i ciągłe, krążące i nie kończące się. O tym mówią klasyczne teksty o Tai Ji Chuan: „ruch jest jak wielka rzeka, płynąca bez końca” lub „poruszanie energii jest jak odwijanie jedwabiu z kokonu”. Wszystko to wyraża ideę jedności chi.

10. Szukaj bezruchu (spokoju) w ruchu.

Praktykujący systemy „zewnętrzne” uważają skakanie i przysiadanie za umiejętność. Wyczerpują swoje chi i niezmiennie po każdej praktyce tracą oddech. Tai Ji używa bezruchu (spokoju) żeby przeciwważyć ruch. Nawet kiedy poruszamy się, pozostajemy w bezruchu. Dlatego im wolniej ćwiczymy tym lepiej. Kiedy zwalniasz ruch, oddech staje się wolniejszy i dłuższy. Chi opada do dan tien i w naturalny sposób unikasz szkodliwych efektów przyśpieszonego pulsu.

Adepci, którzy troskliwie rozważą te zasady, zrozumieją ich sens.

Opracowanie: Add-Vantage.Warszawa.pl Marcin Małecki